Yetiştirme yurtlarında kalmış bireylerin toplumsal entegrasyonu

Abstract

Bu çalışmada, Yetiştirme Yurtlarında Kalmış Bireylerin Toplumsal Entegrasyonunun nasıl bir süreç olduğu, kurum bakımı deneyimleri ve bu bireylerin topluma entegrasyon düzeylerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yetiştirme yurtlarından ayrıldıktan sonra hayata adaptasyonda zorlanan bu bireylerin yaşadıkları problemleri ve çözüm önerilerine yer verilmiştir. Araştırmanın örneklemi Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’ na bağlı farklı illerdeki yetiştirme yurtlarda kalmış Niğde İlinde yaşayan 20 ile 55 yaşları arasında 16 kadın ve 24 erkekten oluşmuştur. Araştırma kapsamında veri toplama aracı olarak 39 soruluk görüşme formu kullanılmıştır. Araştırmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Aynı zamanda Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’na bağlı kurumlarda çalışan idareci ve meslek elemanları ile görüşmeler yapılmıştır. Araştırma ile ilgili verilerin analizi Microsoft Word ve Excel programları kullanılarak hazırlanmıştır. Yapılan araştırmalarda kurum bakımında büyüyen çocuk ve gençlerin zihinsel, ruhsal ve sosyal açıdan uyum problemleri olduğu belirlenmiştir. Yurt ortamında büyüyen çocukların öncelikli sorunları bir aile ortamından yoksun büyümeleridir. Bireylerin yurtta kalırken kaygılarının yüksek olduğu, hayata hazırlanma noktasında kendilerinin yurt ortamında hayata yeterince hazırlanmadıkları tek çarelerinin işe yerleştirilip bir yuva kurmak olduğu vurgulanmıştır. Araştırma kapsamında sonuçlar, yetiştirme yurtlarından ayrılan bireylerin hayata hazırlanma sürecine ilişkin öneriler sunmaktadır. Korunmaya muhtaç olan çocuğun topluma kazandırılması için son tercih olarak kurum bakımı tercih edilmelidir. Kurumlarda sosyalleşmeye çok önem verilmeli ve çocukların sosyal hayat içerisinde katılımının sağlanması gerekmektedir. Gelecek ile ilgili kaygıların çok

yüksek olduğu, yurttan ayrılmadan önce gençlerin kişisel tercihleri göz önünde bulundurulmalı ve doğru tercihler yaptırılmalıdır. Kurum bakımında olan çocukların Üniversite eğitimi konusunda bilinçlendirilmesi ve gelecek planlamasının doğru yapılması gerekmektedir. Bilimsel çalışmaların kurum bakımından ayrılmış olan bireylerle yapılması gerekmektedir.

This study is aimed to investigate the process of social integration of the individuals who stayed in the orphanages, the institutional care experiences and the integration levels of these individuals. The problems experienced by these individuals who have difficulty adapting to life after age-out of the orphanage and suggestions to solve these problems are given. The sample of the study consisted of 16 women and 24 men, who lived in different provinces of the Family and Social Policy Ministry orphanages between the ages of 20 and 55, living in the Niğde province. The study used a questionnaire consisting of 39 questions. A qualitative research method was used in the study. At the same time, interviews were made with the administrators and professional staff working at Family and Social Policy Ministry affiliated institutions. The analysis of the data has been performed using Microsoft Word and Excel programs. Investigations shows that children and adolescents who raised in institutional care have mental, psychological and social adjustment problems. The primary problems of children raised orphanages environment are their lack of a family environment. It has been emphasized that individuals are at a high level of anxiety while staying at orphanages, not provided with some life-skills to prepare them for the future life. They think that the only choice they have to get a guarantee job, get married and have a family. Within the scope of this research, the results provide suggestions on the preparation process of the individuals who aged out from the orphanages. Placement of children in institutional care should be an option of last resort. Socialization should be very important in the orphanages and the participation of children in social life should be provided. Since concerns about the future are so high, the personal preferences of young people should be taken into account and made the right choices before leaving the orphanages. The children who live in orphanages should be motivated about the university education and the right future plan for them should be made. Scientific studies need to be done with individuals who aged-out from orphanages.